Kalevalatalo: 15 vuotta kielen ta kulttuurin hyväkši
Kalevalatalo-etnokeškukšen yštävät ta ihailijat keräyvyttih kentällä tunnetun karjalaisen runonlaulajan Marija Remšun talon luona. Ennein še talo šeiso Vuokkiniemen Kaskol’anlammin rannalla, a šiitä oli šiirretty Kalevalah.
Pruasniekan pitopaikka oli valittu ei šattumalta. Vuotena 1984 Marija Remšun entiseššä talošša oli avattu enšimmäini tašavallašša Runonlaulajien musejo. Še jo melkein 40 vuotta ottau vaštah vierahie – Kalevalan piirin eläjie šekä monilukusie vierahie ta turistija.
Tuntuu, jotta 15 vuotta ei ole pitkä taival. Ka još kaččuo niih aseih ta tapahtumih, mit oli šuoritettu vuosien mittah etnokulttuurisešša keškukšešša, ni tulou šelvä, jotta šen johtokunta ta ruatajat luajittih šuurta työtä. Kalevalatalo-etnokeškukšen šeinissä piettih monilukusie opašmatkoja, näyttelyjä ta ekspositijoja, toimenpitoja ta muasteri-luokkija.
Etnokeškuš otti ošua ta voitti eri projektien kera monešša kilpailušša, niijen luvušša ni kanšainväliseššä. Šemmosekši šuurekši ta tärkiekši projektiksi tuli “Pieni ihmini šuurešša šovašša”. Projektie aktiivisešti toteutetah jo kakši vuotta, ta kaččomatta kanšainväliseh tilanteheh še lopetetah tämän vuuvven lopušša.
Etnokulttuurisen keškukšen ovet ollah aina yštävällisešti avattu kävijillä. Keškukšeh käyväh ihmiset, jotta tuttavuštuo oman šeuvun istorijah ta kulttuurih. Horeografijan harraštajat tutkitah šielä rahvahan tanššija, a omatoimiset musikantit opaššutah šoittamah viisikielisellä kantelella. Etnokeškukšešša emännät kerrotah toini toisella perintehellisen karjalaisen keittijön omie reseptijä ta kuvotah kaunehie mattoja.
‒ Viime vuosina myö voitamma ta toteutamma enemmän projektija. Še tuou lisämahollisukšie karjalan kielen, istorijan ta kulttuurin šäilyttämisekši. Myö piemmä tapahtumie, muasteri-oppija, opašretkijä lapšilla, järješšämmä näyttelyjä ta kerromma omamualaisista, entisistä laitokšista, kumpaset nyt on pantu kiini, ka vielä ollah elošša ihmiset, kumpaset niissä ruattih, kertou etnokeškukšen johtaja Nadežda Vasiljeva.
Kalevalatalo-etnokeškuš tuli mukavakši tapuamisien ta yhtevyön paikakši, missä kuin päiväkotien kašvatit ta koululaiset, niin ni aikuhiset ihmiset löyvetäh ičellä homma mieltä myöten.
Kalevalan muan ta keškukšen maagisešta voimašta paistih omissa onnittelušanoissa turistiyritykšen “VeLT – karjalaisie matkoja” piämieš Edgar Ozolin ta Kotiranta-turistifirman johtaja Ol’ga Lehtinen šekä Svetlana Staskoit’, kumpani oli etnokeškukšen alkuhpanijien joukošša.
Šamoin “Kalevalataluo” onniteltih Kalevalan kirjašton, Lapšien luomistyön talon, paikallisien musiikki- ta keškikoulujen etuštajat. Kaikin hyö koroššettih, jotta keškukšen karjalan kielen ta rahvahan perintehien šäilyttämiseh šuunnattu ruato on hyvin tärkie.
Juhlašša oli šanottu monta lämmintä šanua etnokeškukšen johtajalla Nadežda Vasiljevalla ta laitokšen ruatajilla. Pruasniekašša kuulu kanšanlauluja ta kaunista karjalaista pakinua.
– Karjalan kieli kalevalaisittain on kaunis, šitä himottau kuunnella, šillä himottau paissa, koroššettih juhlan vierahat.
Kalevalatalo-etnokeškukšen merkkipäivällä omissettu pruaniekka loppu. Keškukšen ruatajilla ieššä on monta tärkietä hommua. Heijän ruato konšana ei lopu, ka hyö mielelläh annetah omie tietoja, neroja ta šyväimien lämpyö oman laitokšen šekä karjalan kielen, kulttuurin ta istorijan hyväkši.
